Ég var svo lánsöm að fá að taka þátt í Þjóðfundinum um stjórnarskrá sem haldinn var 6. nóvember sl. í Laugardalshöll.
Gestir voru nær 1000 Íslendingar úr litrófi samfélagsins, ungir sem gamlir, konur og karlar, alls staðar að af landinu og valdir með slembiúrtaki úr þjóðskrá.
Á þjóðfundinum fengu fulltrúar heillar þjóðar tækifæri til að kynnast viðhorfum og lífssýn hverra annarra og koma sjónarmiðum sínum á framfæri um gildi þjóðarinnar og stjórnarskrána sem grundvöll laga og réttar í víðum skilningi. Fundurinn var magnaður og sýnir hvað við getum gert þegar við rökræðum á uppbyggilegan hátt og leyfum öllum skoðunum að koma fram. Greinilegt var að meðal þátttakenda er mikill áhugi til úrbóta í samfélaginu. Maður fann einlægan vilja þeirra til að horfa fram á við og skiptast á skoðunum á uppbyggilegan og jákvæðan hátt. Hugmyndaauðgi var ríkjandi og andrúmsloftið einkenndist af virðingu – virðingu fyrir hvert öðru og virðingu fyrir skoðunum annarra.
Þátttakendur settu sig í spor annarra, spurðu uppbyggilegra spurninga og hlustuðu af athygli. Það var fyrir mig ómetanlegt að fá að heyra fólk ræða hugmyndir, hugsanir, lífssýn og skoðanir. Fólk fór með bros á vör inn í framtíðina að fundinum loknum. Það ríkti jákvæðni, bjartsýni og samhugur.
Niðurstöður Þjóðfundarins munu veita stjórnlagaþingmönnum leiðsögn í öllum þeim málum sem varða almannahag og framtíð lands og þjóðar og verða þeim án efa gott veganesti. Með Þjóðfundinum varð þjóðin beinn þátttakandi í mótun sinnar framtíðar og sýndi svo ekki verður um villst að henni er vel treystandi.
Greinarhöfundur, Ingrid Kuhlman, var svæðisstjóri á Þjóðfundinum. Birtist í Morgunblaðinu 9. nóvember 2010.
